شکوه استقامت 

پس از دیدن یه تصویر ناب و زیبا از روز عید فطر تصمیم گرفتم تا این یادداشت رو براتون بنویسم. شاید براتون جالب باشه یا از خودتون بپرسین کدوم تصویر؟؟؟ اگه یه مقدار صبر کنین به این بخش داستان هم خواهیم رسید...

بعد از دیدن این تصویر و تصاویر مشابه اون با خودم فکر کردم واقعا اگر ما هم در شرایطی مشابه آدمهای این عکس بودیم، باز هم چنین رفتار میکردیم یا نه ؟!! که یکهو یاد بعضی از خودمون افتادم...

یاد کسایی که حتما شما هم امثال اونا رو زیاد دیدید..
آدمایی همیشه شاکی که به قول معروف از ترک دیوار هم میخوان داستانی با تراژدی بزرگ و عمیق بسازن... کسایی که همه چیز در اطرافشون سیاهه !! حالا سیاهم نباشه ولی حتما خاکستری و البته بازم رو به سیاهه...

دیدید؟؟!! شما هم حتما فکرتون رفت به گزینه های زیادی که در اطرافتون هستن... افرادی با افکاری ناامید و مایوس کننده... 

خوب حالا که تا اینجای داستانو گفتم بریم سراغ تصویر درخشان و نابی که اول یادداشت بهش اشاره کردم..

تیتر: مردم غزه و لبنان در خرابه های به جا مانده از محل زندگیشان نماز عیدفطر را اقامه کردند!!

ناب بود، نبود؟؟؟ اینکه چندین ماه زیر سخت‌ترین حملات دشمن باشی، تمام عزیزانت رو به بدترین شکل از دست داده باشی، خودت!!! توجه کنین! ... خودت با دستهای خودت کفن به تن زن، بچه، پدر، مادر، برادر و خواهر و دیگر عزیزانت کرده باشی، گشنگی و بی‌پناهی کشیده باشی، سرما رو با عمق استخون و گوشت و پوستت لمس کرده باشی .... نه فقط سرمای زمستون بلکه سرمای فراق عزیزانت رو و حتی درد جانبازی رو ...

اماااااااا با همه ی اینها تمام ماه مبارک رو با افتخار بندگی کنی و روزه بگیری و مثل برخی از کسانی که شما هم شاید در اطرافتون دیده باشین، یکهو درد معده نگیری و روزه ضرر داره رو برای خودت تجویز نکرده باشی! ... یعنی خیلی مَردی، یعنی تو یک مسلمان واقعی هستی، یعنی تو بهترین بنده خدایی نه فقط خدا تو بهترین انسان عالمی که زمین و زمان باید برای وجودت شکرگذار باشه و بهت افتخار کنه....

یه لحظه حتی یه لحظه هم نمیتونم خودم رو جای تو بزارم و ببینم اگر من هم در این شرایط بودم آیا مثل تو بودم یا نه...

نه! نمیشه! مطمئنم کم میارم و باید بگم تو اسوه ی صبر و اعتقاد و ایمانی ... تو تکرار ناشدنی هستی... از کودک شیرخواره تو تا پیرمرد و پیرزنت ... همه ی شما بهترینین، نه!! حتی کلمه ی بهترین هم واژه ی ناقصی است در برابر الماس گرانبهای وجودت.

تو شکوه استقامت را با تاسی از خاندان اهل بیت عصمت و طهارت به تصویر کشیدی و معنی جز زیبایی در مصیبت ندیدن رو تداعی گر شدی

غبطه خوردن به تو رواست، نه!!؟؟ از الان تا انتهای عالم غبطه‌ی تو را خواهم خورد.. غبطه‌ی کسانی که با هر درد و مشکل و مصیبتی خم به ابرو و چین به پیشونی نمیندازن و زبان به ناسپاسی باز نمیکنن و در اوج سختی ها مسلمان باقی می مونند...

بله! درست خوندی مسلمان !!! برخی از ما مسلمونیمون تا زمانی باقیه که همه چیز بروفق مرادمون باشه و با کمترین سختی ای خیلی چیزهارو کنار میگذاریم و بندگیمونم مشروط به شرایطمونه...

قبول کنین اسلام خیلی از ما بو می‌ده... و ناب نیست... تا وضع مالیمون دچار مشکل میشه دیوار اعتقاداتمون ریزش میکنه، تا سلامتیمون و از دست میدیم این دیوار میریزه و..... البته که دیواری کوتاهتر و سست تر از اعتقاداتمون نیست ...

مرد و زن و کودک غزه ای و لبنانی به تو تا ابد بابت اعتقاد و صبر و ایمانت غبطه خواهم خورد.. و بدان که خدایت با تواست و پیروزی از آن تو خواهد بود.

انتهای یادداشت/